Jesień w moich wierszach

Jesień to moja ulubiona pora roku. Wierszy o jesieni mam najwięcej.

Kocham tę porę roku. Paleta jesiennych barw unosi mnie na szczyty gór. Ten album posiada 29 jesiennych wierszy. Pozostałe przypisane są do wstawionego zdjęcia.

Jesienne przemyślenia

Jesieni moja, idziesz ze mną przez życie

Twoje kolory razem nas malują

Choć gra zawiła, interesy sprzeczne

Jesieni dobrej woli oczekuję

Chodzę po zielonym wzgórzu

W koni jesiennym orszaku

Kopytkami muskają opadłe liście z drzew

W opisie jesiennego nieba czuć bezradność

Wbrew niezbitym dowodom

Przegrywane są zawsze po obydwu stronach

Przez utwór prześwituje intencja moralna

Pod mnie naiwnym piórem rozbłysłaby może

I nie bez wyjścia, chociażby za drzwi

Zanim ostatni liść jesienny opadnie

Z drzewa Słusznego Domysłu

O rozwikłanych odwiecznie gałęziach

Jesieni pokaż mi wszystko co twoje

Na co czekasz w życiu oprócz śmierci.

Trzeszczą stare drzwi

Czasem jak kości złowieszczo

Dzień za dniem

Przyspiesza zegary

Nie widzę dziś jaka data

Wzrok coraz słabszy

Pustelnik mieszka na pustelni

Słyszę całkiem z bliska

Surowa samotność

Gdy życie gna do jesieni

Widzę w niej siebie.

Zakochałam się w żółtych liściach klonu

Podczas długich nocy

W jesiennym wietrznym ich krzyku

Jesień szumem zawodzi

Ostatkiem liści dzieli

Dźwięków symfonia niezmienna 

Miłość pragnie jesieni

Jak strojna panna wygląda

Myśl o życiu trwonionym

Zapas bez dna

To z gruntu ryzykowna wiedza.

Wśród mchów i paproci

Kosza pełnym grzybów

Wędruje po łąkach bogata jesień

Słychać echo w lesie

Tak roześmiała się jesień

Spadło na polanę kilka moich myśli

Bezbarwne bezkształtne

Widok sam siebie nie widzi

Głuchy szum lasu

To niezapomniane życie.

Krople deszczu

Gonią się po szybie, bawią się w berka

Kółko walca zataczają, jesienna pogoda

A może jesienna słota, barwy jesieni

Lśnią w mych oczach, pooranych wiekiem

Dusza ciągle chce być młoda

Deszcz nadal pada zarys pól coraz słabszy

Burza się rozszalała

Ściana deszczu błyski

Anatomia gwałtowna

Nic nie rzuca cienia wątpliwości.

Jesienne drzewa niczym strojne damy

Urzekają barwami czerwieni i złota

Chmury deszczowe nie przeszkadzają

Gdy mi na spacer przyjdzie ochota

Słońce nieco zgaszone

Przygrzeje od czasu do czasu

Wiatr chłodnym powietrzem wieje

Poranki nieco zamglone

Las rozkwitł wrzosami

Jesieni ścieląc drogę

Wybiega poza moje myśli.

Liście wirują w tańcu jesiennym

Chcę je złapać w locie

Zanim wiatr je uniesie

Pragnę spotkać ich więcej

Musnę wargą usta jesieni

Wszystkie zwątpienia wiatr rozwiewa

Liści tangiem ognistym

Pokocham tę jesień

Echo wyjaśnia tajemnice świata

Olśniewająco proste drzewo zapomnienia

Spis wierszy wychodzących z rękawa.

Jesień lato przegoniła

Na krawędzi słonecznego dnia

Rude włosy czesała

W sukience zwiewnej

Z gwiazd nieba utkana

Moja wyobraźnia jest głęboka

Ma swoją bujną przyszłość

Lasy w barwy jesieni ubrane

Wiatr rozwiewa chmury

Przepływa przez mój umysł setny listek.

Jesteś słonko niczym gwiazda najjaśniejsza

Horyzont swymi promieniami

Tulisz do snu spokojnego

Fale morza, góry i doliny

Przygarniasz niczym matka

Swe dzieci do snu układając

Zaglądasz do gardła mojego milczenia

Pytając dlaczego powstał właśnie teraz. 

Miłość lata z jesienią

Przy stoliku usiadła

Romansem jest wielkim

Lato za pomyślną wróżbę to przyjęło

Szukając swego kochanka

Pożółkłe liście zobaczyło

Naiwnym piórem zabłysły

Nie ma chwili do stracenia

Mądrość nie czeka na siwe włosy

Piękno jesieni nie ma skazy

Niczym woń róż mojej matuli.

Graj moje serce wołam graj

Niech wszystkie uszy usłyszą

Wiatr po polach niech niesie

Jesienne drganie mego serca

Na drzewach jesienne liście szeleszczą

Muzykę w nutach jesieni grają

Ptaki w ten takt śpiewają

Otwierając szeroko swe dzióbki

Księżyc słuchając nas utuli

Nawet w ciemnościach żalu

Więc graj moje serce graj.

Promyk słońca przyjazny jest wszystkim

Bliski dotyk serca

Jest szczęśliwym uśmiechem

Dzień blaskiem się mieni

Liście w czerwieni i zieleni kolorze

Jesień piękna i ciepła

W sobie tak niezwykła

Pora roku z jesienią życia

To siostry bliźniacze

Cokolwiek to znaczy

Myśl wielokroć naga.

Kolory jesieni mam dla ciebie

By zadrżało twoje serce

Wiem, że do mnie należy

Widzę chmurę zagapionych myśli

Plączą się po twojej głowie

Włóczysz się po ulicach miasta

Otulony płaszczem mych snów

Opadłe liście szeleszczą ci pod nogami

Będąc w pobliżu mych ust

Zarumienisz się niczym jesienna tęcza

To zachwyt i rozpacz.

Idę na grzyby do lasu

Do parku po jarzębinę

Posmakować jesiennego czasu

Zrelaksować się krztynę

Drzewa jesienne założyły ubranka

Lato żegna się z nami

Chrząszcze na zimę domu szukają

Zaglądam do gardła twojego milczenia

Wyczytam ci też z oczu

Zmienię je w krainę uśmiechu

Spędzając wieczór przy świecach.

Nad polami chmury

Wiatr zabrał moje myśli

Zamienił je w krople deszczu

Złoto jesiennych liści

Barwi je w moich marzeniach

Obejrzałam się osamotniona

Nasycić się jesieni miłością nie mogę

Oboje spojrzeliśmy wstecz

Dopóki ciemność opadnie z nieba

Zamiast bezładu śmierci

Schludność i porządek.

Barwne jesienne liście

Rzucam w nurt rzeki płynącej

Wiry co chwilę je tamują

Moje myśli w nich płyną

Czerwone zielone żółte złote

W deszczowy dzień pełnię nocy

W promieniach słońca

Rozrzucam je dla ciebie

Z nadzieją, że nastąpi dzień

I nie będzie końcem świata

To kłopot czy wstyd?.

Na wysokości nieba

Drzewa tworzą pałac jesieni

Freski barw żywych

W zachwycie patrzę zdumiona

Nastrój niewymuszony

Popołudniem jesiennym

Zanim w inny czas mnie przeniesie

Rozmowy o planach na jutro

Robię to niezdarnie

Ujawniają się zwątpienia i zamiary

Bez nerwowego skurczu i śmiechu.

Barwy jesienne klonu i kasztana

Malują mojej miłości obraz

Żaden malarz nie równy jesieni

To ona moje życie odmieni

Płynę nurtem rzeki za góry

Poduszkę z liści uwiłam

Połóż się ze mną w jesiennej pościeli

Bym poczuła się ujarzmiona

Potrafię obudzić pamięć nocą

Patrząc na gwiazdy gdy na niebie migocą.

Idzie jesień śmiało przed siebie

Promienie słońca chwyta

Szal barwny ma na ramionach

Na nim diamentów krople

Wchodzi z gracją do ogrodu

Poprószyła złotem kwiaty

W jesiennej sukience zostawiła

Niezdarte zastępstwo anioła

Struny uskrzydlonej liry

Na złoconych nóżkach

Czyli sama z siebie.

Jesień kolorami zaczarowana

Nie można jej nie pragnąć

Jest jak malowana

Przez natury malarza zdolnego

Zakochałam się w październiku

Tej dziewczynie jesiennej

W miłości tej jest łabędziem

Słuchając z nią wiatru krzyku

Niebo duże do przesady

Wysokie drzewa na horyzoncie

Zawsze potrafią się zbudzić.

Monotonnie ciągną się dni

W strugach jesiennego deszczu

Myśli splątane melancholią

Niczym spadające liście z drzew

Wiatr zrywa się w dolinie

Zrzucając liście do płynącej rzeki

Jej tafla jesiennych kolorów nabrała

Schludność i porządek

W opłakanym stanie

Ku słońcu spogląda

Na pastwę pozy rzucona.

Pozdrowienia jesienne ci wysyłam

Na liściu kasztana z kroplą rosy

Gołąb mój list ci dostarczy

Najpóźniej do zmierzchu

Listek kokardą ozdobiony

Z babiego lata upleciony

Słowa wyjęte z mego serca

Znajdą cię na końcu świata

U podnóża wielkiej góry

Obejrzałam się z żalu

W sztuczną wieczność.

Jesień jest moim przyjacielem

O poranku mnie wita

Dobre słowo mi dziś powie

Spragnione usta wodą życia napoi

Ciepłą dłonią wyleczy

Mój ból przeszywający

Wyłączność wyolbrzymiona

Zasypiam na tle barw drzew

Oglądając kolorowe wzgórza

Bez żadnej zasługi.

Uśmiecham się do przechodniów

Bukiecik liści jesiennych daję

Choć to nie jest obyczajem

Niektórzy dziwnie na mnie patrzą

Wielu się uśmiecha

Witaj kwiecie jesieni

Wołają z daleka

Razem tworzymy zgrany duet

Nie odkładam marzeń na później

Czyżby czas się tu zatrzymał?

Roztargnienie kosztuje.

Słonko zimne dzisiaj wstało

Termometr za oknem

Cztery stopnie pokazuje

To skala mego westchnienia

Nogi próbują tańczyć

Chcą ciało rozgrzać i pobudzić

W dłoniach mam kasztany

Jesień jest wszechmocna

Przestano liczyć się z zegarem słów

Bywa jednak w dobrym tonie

Ma swoje horyzonty rzeczywiste.

Barwy jesieni prowokują moje zmysły

Złoto z czerwienią gonią me pragnienia

Żółty z brązem to kołysanie i tchnienie

Zieleń z beżem dodają odwagi

Szarość z czernią pochłaniają me marzenia

Jesieni dobrej woli oczekuję

Zanim ostatni jej liść opadnie

Na przekór powszechnemu przekonaniu

Rozwinęła się w niefrasobliwym stylu

Nie wątpię o słuszności jej czynów

Jesieni jesteś moją duszą rzewną.

Błysk w oku nad polami chmury

W sercu moim moc

Czas potknął się i upadł

Nic nie dzieje się bez przyczyny

Wiatr zabrał moje myśli

Zmienił je w krople jesiennego deszczu

To nie jest obraz niewinny

Czuję chłód kropel na czole

Świat oszalał

Może to tylko psota bez znaczenia.

Beże brązy czerwienie i złoto

Kolory spokoju i relaksu w sobie

Wędrowcze nie śpiesz się

W promykach słońca zawsze zdążysz

Siedzę na brzegu rzeki
Żeby przyjrzeć się niebu

Nade mną gołąb trzepocze skrzydłami

Widzę jego cień wyraźny

Na ten widok pewność mnie opuszcza

Może to odmiana jesiennej miłości.

Jesienne kolory są wymowne

Brązy czerwienie i żółty z odcieniem

Nastrój niewymuszony

Odcienie zieleni złota i srebro się mieni

Pięciopalczaste kasztana listeczki

Maj swoje horyzonty rzeczywiste

Las podzielony według barw ochoczo

Jest odważny i twardy

Srebrne brzozy są najdostojniejsze

Choć drobne i smukłe są najpiękniejsze.

Album "Jesień w moich wierszach" wydany został w październiku 2015 roku.